Waarom de ossificatie van Bitcoin uiteindelijk nodig zal zijn?
Ossificatie is een woord dat heel vaak wordt gebruikt in Bitcoin. "Het protocol zal verstarren." "Ossificatie is goed." "Bitcoin hoeft niet te veranderen, versteen het nu." Bitcoiners zijn een sceptische groep mensen, en als zodanig zijn ze van nature sceptisch over verandering. Daar is een heel goede reden voor: de blokkeringsoorlog was in feite een combinatie van bepaalde ontwikkelaars (gelukkig nu verdwenen) en invloedrijke figuren die probeerden mensen krachtig te bewapenen en te dwingen schadelijke veranderingen aan te nemen door middel van bedreigingen en verkeerde informatie. Na zo'n belangrijke aanval is het niet meer dan normaal om elke voorgestelde wijziging te zien als een iets beter verhuld en subtiel mechanisme dat zou kunnen worden gebruikt om het systeem als geheel te ondermijnen.
In theorie is Bitcoin iets dat voor altijd kan worden geüpgraded en veranderd; zolang de overgrote meerderheid van de deelnemers ervoor kiest om een verandering door te voeren, en allemaal vrijwillig die verandering overnemen en afdwingen, dan kan Bitcoin het opnemen. Uiteindelijk is Bitcoin slechts een protocol en software die wordt gebruikt om dat protocol af te dwingen en ermee om te gaan. Elke willekeurige wijziging in het protocol kan worden aangebracht zolang mensen bereid zijn het over te nemen en te handhaven.
De vangst is dat mensen allemaal aan boord gaan met een verandering? Als de geschiedenis ons iets laat zien, is het standaardantwoord nee, niet zonder een zeer overtuigend argument voor een toegevoegde waarde en een argument dat geen nieuwe externe effecten of negatieve effecten creëert.
Dus wat betekent dit?
Ossificatie is geen cultuur, het zijn prikkels
Ossificatie wordt vaak besproken als een cultureel fenomeen; dat wil zeggen, "Bitcoin moet een cultuur van ossificatie hebben!" Ik denk dat dit volledig voorbijgaat aan wat de oorspronkelijke discussie over protocol-ossificatie aangaf in termen van sociale dynamiek. De discussie over ossificatie had niets te maken met mensen die opzettelijk een cultuur van "geen verandering" opbouwden of bewust besloten "Bitcoin is goed genoeg!" — het ging over de basisprikkels rond systeemgroei. Hoe meer deelnemers er zijn, hoe meer mensen er zijn met minder begrip van de wisselwerkingen van mogelijke veranderingen. Wanneer iemand deze ruimte betreedt, beginnen ze te leren over Bitcoin zoals het nu is en de afwegingen van dingen zoals ze nu zijn. Om hun begrip verder te brengen, om de afwegingen te analyseren van hoe dingen zouden kunnen zijn, kost tijd.
Voeg daarbij heel duidelijke historische voorbeelden van mensen die geprobeerd hebben veranderingen door te voeren die zeer nadelig zouden zijn geweest voor het systeem, en de natuurlijke neiging in een omgeving van groei is dat veranderingen in een asymptotische benadering onmogelijk zijn. Waarom? Niet vanwege een cultuur die zegt dat "verandering slecht is!" Omdat de natuurlijke drijfveer als iets goed werkt om uw vermogen te behouden of te laten groeien, is om er niet mee te rotzooien, tenzij het stopt met dat succesvol te doen.
Mensen zullen pas aan boord gaan met verandering als ze er zeker van zijn dat de besproken verandering een netto positief effect heeft op hun economische waarde. Dat is geen cultuur, of "Bitcoin-maximalisme", dat zijn gewoon pure onvervalste economische prikkels.
De rots en de harde plek
Bitcoin zal uiteindelijk natuurlijk verstarren; als dat niet het geval is, is het hele systeem op de een of andere manier uiteindelijk beïnvloed of gecontroleerd door een centrale groep mensen die in staat zijn om veranderingen door te voeren zonder enige aarzeling of scepsis van de bredere gebruikersbasis. Als dat de toekomst van Bitcoin is, zou ik persoonlijk het hele systeem als een mislukking beschouwen.
Dus uiteindelijk, als het niet faalt, zal Bitcoin niet langer iets zijn dat fundamenteel kan worden opgewaardeerd op protocolniveau. Er zal een punt komen waarop de consensusregels niet meer veranderen en iedereen genoegen moet nemen met wat Bitcoin op dat moment is. Wat is het probleem hiermee?
Op dit moment schaalt Bitcoin niet. Als we de volgende keer dat we een soft fork proberen, ontdekken dat Bitcoin verbeend is zoals het nu is, dan schaalt het zelfs niet naar een klein deel van de planeet als iedereen het op een zelfbehoudende manier probeert te gebruiken. Dus als Bitcoin vandaag versteend is, is de hele droom van een geld dat iedereen in eigen beheer kan hebben en vrij is van het risico van derden, voor de meeste mensen op deze planeet dood.
Bitcoin zal uiteindelijk niet meer veranderen, maar als het dat punt te vroeg bereikt, zijn er enorme nadelen. Een Bitcoin waar slechts 5% van de wereld mogelijk zelfbewaring kan hebben, kan nog steeds een enorme verandering in de wereld teweegbrengen door een neutraal platform te zijn dat concurrentie voor bewaardiensten opent, maar het is niet de echte revolutie van soevereiniteit waar veel Bitcoiners voor zijn. Het is één ding als veel mensen er bewust voor kiezen om zichzelf niet in bewaring te stellen; het is iets heel anders als de meeste mensen die keuze niet eens krijgen.
De naald inrijgen
Veranderingen aan Bitcoin moeten zonder twijfel met voorzichtigheid en conservatisme worden benaderd, maar dit moet worden afgewogen tegen de dynamiek van naderende ossificatie. Bitcoin heeft veel tekortkomingen, vooral met betrekking tot schaalbaarheid, en deze tekortkomingen moeten zoveel mogelijk op een veilige manier worden aangepakt voordat het het punt van verstarring bereikt. Discussie en voorlichting over voorgestelde wijzigingen is het belangrijkste en meest kritische aspect bij het aandringen op een verbetering van de wijziging van het protocol; zonder zelfs maar een basisbegrip van hoe een voorgestelde verandering werkt en wat het doet, is het de natuurlijke reactie voor mensen om die verandering af te wijzen. Als het systeem functioneert en de waarde ervan naar behoren veiligstelt, is er geen reden voor een rationele actor om de verandering te ondersteunen zonder waargenomen voordelen voor hun geldwaarde die opwegen tegen eventuele waargenomen negatieve effecten.
Dit biedt zowel uitdagingen als aanvalsvectoren voor het proces van consensusvorming. Het is noodzakelijk om gebruikers te informeren voordat er enige kans is om een wijziging door te voeren, maar dit biedt kwaadwillende actoren de kans om hun tijd te besteden aan het verkeerd informeren van gebruikers om een positieve verandering te voorkomen of draagvlak te creëren voor een negatieve.
Bitcoiners moeten voorzichtig en conservatief zijn als het gaat om voorgestelde wijzigingen in het protocol, maar tegelijkertijd zullen we Bitcoin moeten veranderen om de tekortkomingen van de schaalbaarheid aan te pakken. Het enige andere alternatief is om ze te accepteren en de deur te sluiten voor een Bitcoin-protocol dat de mogelijkheid biedt om hun eigen geld in bewaring te geven aan iedereen. Op een dag zal het niet meer veranderen, en op dat moment zal er een maatstaf zijn voor hoeveel mensen in staat zijn om native en soeverein met het systeem om te gaan. We moeten niet haasten om die lat voortijdig te leggen.
Als Bitcoin moet slagen, zal het naar mijn mening uiteindelijk verstarren, en als dat niet gebeurt, zou ik Bitcoin persoonlijk als een mislukt experiment beschouwen. Maar we moeten ernaar streven het systeem zo schaalbaar mogelijk te maken zonder de fundamentele eigenschappen die het in de eerste plaats waardevol maken te beschadigen of te vernietigen. De klok tikt door; dat betekent niet dat we overhaast tot roekeloze actie moeten overhaasten zonder voorzichtigheid en zorgvuldig nadenken, maar de klok tikt nog steeds door.
Dit is een gastpost van Shinobi. De geuite meningen zijn geheel van henzelf en komen niet noodzakelijk overeen met die van BTC Inc of Bitcoin Magazine.
In theorie is Bitcoin iets dat voor altijd kan worden geüpgraded en veranderd; zolang de overgrote meerderheid van de deelnemers ervoor kiest om een verandering door te voeren, en allemaal vrijwillig die verandering overnemen en afdwingen, dan kan Bitcoin het opnemen. Uiteindelijk is Bitcoin slechts een protocol en software die wordt gebruikt om dat protocol af te dwingen en ermee om te gaan. Elke willekeurige wijziging in het protocol kan worden aangebracht zolang mensen bereid zijn het over te nemen en te handhaven.
De vangst is dat mensen allemaal aan boord gaan met een verandering? Als de geschiedenis ons iets laat zien, is het standaardantwoord nee, niet zonder een zeer overtuigend argument voor een toegevoegde waarde en een argument dat geen nieuwe externe effecten of negatieve effecten creëert.
Dus wat betekent dit?
Ossificatie is geen cultuur, het zijn prikkels
Ossificatie wordt vaak besproken als een cultureel fenomeen; dat wil zeggen, "Bitcoin moet een cultuur van ossificatie hebben!" Ik denk dat dit volledig voorbijgaat aan wat de oorspronkelijke discussie over protocol-ossificatie aangaf in termen van sociale dynamiek. De discussie over ossificatie had niets te maken met mensen die opzettelijk een cultuur van "geen verandering" opbouwden of bewust besloten "Bitcoin is goed genoeg!" — het ging over de basisprikkels rond systeemgroei. Hoe meer deelnemers er zijn, hoe meer mensen er zijn met minder begrip van de wisselwerkingen van mogelijke veranderingen. Wanneer iemand deze ruimte betreedt, beginnen ze te leren over Bitcoin zoals het nu is en de afwegingen van dingen zoals ze nu zijn. Om hun begrip verder te brengen, om de afwegingen te analyseren van hoe dingen zouden kunnen zijn, kost tijd.
Voeg daarbij heel duidelijke historische voorbeelden van mensen die geprobeerd hebben veranderingen door te voeren die zeer nadelig zouden zijn geweest voor het systeem, en de natuurlijke neiging in een omgeving van groei is dat veranderingen in een asymptotische benadering onmogelijk zijn. Waarom? Niet vanwege een cultuur die zegt dat "verandering slecht is!" Omdat de natuurlijke drijfveer als iets goed werkt om uw vermogen te behouden of te laten groeien, is om er niet mee te rotzooien, tenzij het stopt met dat succesvol te doen.
Mensen zullen pas aan boord gaan met verandering als ze er zeker van zijn dat de besproken verandering een netto positief effect heeft op hun economische waarde. Dat is geen cultuur, of "Bitcoin-maximalisme", dat zijn gewoon pure onvervalste economische prikkels.
De rots en de harde plek
Bitcoin zal uiteindelijk natuurlijk verstarren; als dat niet het geval is, is het hele systeem op de een of andere manier uiteindelijk beïnvloed of gecontroleerd door een centrale groep mensen die in staat zijn om veranderingen door te voeren zonder enige aarzeling of scepsis van de bredere gebruikersbasis. Als dat de toekomst van Bitcoin is, zou ik persoonlijk het hele systeem als een mislukking beschouwen.
Dus uiteindelijk, als het niet faalt, zal Bitcoin niet langer iets zijn dat fundamenteel kan worden opgewaardeerd op protocolniveau. Er zal een punt komen waarop de consensusregels niet meer veranderen en iedereen genoegen moet nemen met wat Bitcoin op dat moment is. Wat is het probleem hiermee?
Op dit moment schaalt Bitcoin niet. Als we de volgende keer dat we een soft fork proberen, ontdekken dat Bitcoin verbeend is zoals het nu is, dan schaalt het zelfs niet naar een klein deel van de planeet als iedereen het op een zelfbehoudende manier probeert te gebruiken. Dus als Bitcoin vandaag versteend is, is de hele droom van een geld dat iedereen in eigen beheer kan hebben en vrij is van het risico van derden, voor de meeste mensen op deze planeet dood.
Bitcoin zal uiteindelijk niet meer veranderen, maar als het dat punt te vroeg bereikt, zijn er enorme nadelen. Een Bitcoin waar slechts 5% van de wereld mogelijk zelfbewaring kan hebben, kan nog steeds een enorme verandering in de wereld teweegbrengen door een neutraal platform te zijn dat concurrentie voor bewaardiensten opent, maar het is niet de echte revolutie van soevereiniteit waar veel Bitcoiners voor zijn. Het is één ding als veel mensen er bewust voor kiezen om zichzelf niet in bewaring te stellen; het is iets heel anders als de meeste mensen die keuze niet eens krijgen.
De naald inrijgen
Veranderingen aan Bitcoin moeten zonder twijfel met voorzichtigheid en conservatisme worden benaderd, maar dit moet worden afgewogen tegen de dynamiek van naderende ossificatie. Bitcoin heeft veel tekortkomingen, vooral met betrekking tot schaalbaarheid, en deze tekortkomingen moeten zoveel mogelijk op een veilige manier worden aangepakt voordat het het punt van verstarring bereikt. Discussie en voorlichting over voorgestelde wijzigingen is het belangrijkste en meest kritische aspect bij het aandringen op een verbetering van de wijziging van het protocol; zonder zelfs maar een basisbegrip van hoe een voorgestelde verandering werkt en wat het doet, is het de natuurlijke reactie voor mensen om die verandering af te wijzen. Als het systeem functioneert en de waarde ervan naar behoren veiligstelt, is er geen reden voor een rationele actor om de verandering te ondersteunen zonder waargenomen voordelen voor hun geldwaarde die opwegen tegen eventuele waargenomen negatieve effecten.
Dit biedt zowel uitdagingen als aanvalsvectoren voor het proces van consensusvorming. Het is noodzakelijk om gebruikers te informeren voordat er enige kans is om een wijziging door te voeren, maar dit biedt kwaadwillende actoren de kans om hun tijd te besteden aan het verkeerd informeren van gebruikers om een positieve verandering te voorkomen of draagvlak te creëren voor een negatieve.
Bitcoiners moeten voorzichtig en conservatief zijn als het gaat om voorgestelde wijzigingen in het protocol, maar tegelijkertijd zullen we Bitcoin moeten veranderen om de tekortkomingen van de schaalbaarheid aan te pakken. Het enige andere alternatief is om ze te accepteren en de deur te sluiten voor een Bitcoin-protocol dat de mogelijkheid biedt om hun eigen geld in bewaring te geven aan iedereen. Op een dag zal het niet meer veranderen, en op dat moment zal er een maatstaf zijn voor hoeveel mensen in staat zijn om native en soeverein met het systeem om te gaan. We moeten niet haasten om die lat voortijdig te leggen.
Als Bitcoin moet slagen, zal het naar mijn mening uiteindelijk verstarren, en als dat niet gebeurt, zou ik Bitcoin persoonlijk als een mislukt experiment beschouwen. Maar we moeten ernaar streven het systeem zo schaalbaar mogelijk te maken zonder de fundamentele eigenschappen die het in de eerste plaats waardevol maken te beschadigen of te vernietigen. De klok tikt door; dat betekent niet dat we overhaast tot roekeloze actie moeten overhaasten zonder voorzichtigheid en zorgvuldig nadenken, maar de klok tikt nog steeds door.
Dit is een gastpost van Shinobi. De geuite meningen zijn geheel van henzelf en komen niet noodzakelijk overeen met die van BTC Inc of Bitcoin Magazine.