De fluwelen revolutie van Bitcoin: de omverwerping van het vriendjeskapitalisme
Als Karl Marx en Friedrich Engels op de een of andere manier naar het heden zouden worden getransporteerd en een krant zouden krijgen, zou het schijnbare gebrek aan klassenconflict de revolutionairen waarschijnlijk doen denken dat ze hadden gewonnen. Ze zouden een samenleving zien verdeeld over allerlei onderwerpen – van identiteitspolitiek tot de juiste COVID-19-strategie – maar vrijwel stil over de eeuwige strijd tussen arbeid en kapitaal, de onderdrukkers en de uitgebuitenen.
Hoe anders zou het zijn als ze slechts 10 jaar geleden waren teruggekeerd toen de Occupy-beweging in volle gang was, met tentensteden die opkwamen uit protest tegen vriendjeskapitalisme, hebzucht van bedrijven en een roekeloze, uit de hand gelopen financiële sector. Een decennium later blijven dezelfde problemen bestaan, maar ze zijn een nauwelijks waarneembaar achtergrondgezoem geworden te midden van de kolkende, woedende cultuuroorlogen.
De 1% slaapt tegenwoordig misschien gemakkelijker, maar elke zelfgenoegzaamheid die ze voelen is diep misplaatst. De woede ging nooit echt weg, en naarmate de ongelijkheid nog meer uitgesproken is geworden, is de onvrede van het kapitalisme niet langer beperkt tot links. Cruciaal is dat deze proto-revolutionairen nu toegang hebben tot het krachtigste economische wapen dat gewone burgers ooit hebben gehad.
Gerelateerd: De wereld heeft geen banken, beleidsmakers of NGO's nodig - het heeft DeFi nodig
Welzijn voor de rijken
Waarom broeit de revolutie? Omdat mensen niet dom zijn. Ze zien dat regeringen biljoenen dollars uitgeven om de too-big-to-fail overeind te houden, terwijl de armen blijven worstelen van salaris naar salaris. Wat de meesten zich echter niet realiseren, is dat regeringen weten dat welvaart voor de rijken de armen het hardst treft. Sterker nog, ze weten het al bijna 300 jaar.
Het Cantillon-effect, voor het eerst beschreven in het begin van de 18e eeuw, beschrijft hoe het drukken van geld de rijken rijker en de armen armer maakt. Wanneer aanzienlijke hoeveelheden nieuw geld in een economie worden gepompt, mogen de eerste ontvangers het geld uitgeven voordat de prijzen zijn gestegen. Als ze voorzichtig zijn - zoals de rijken meestal zijn - zullen ze investeren in activa zoals onroerend goed, edele metalen, kunst of goede wijn.
Tegen de tijd dat dit geld "doorsijpelt" naar de armen (als dat ooit het geval is), wordt het enorm gedevalueerd door de inflatoire effecten van het drukken ervan. Naarmate de prijzen stijgen, verdubbelen de rijken hun winst naarmate ze de waarde van hun activa zien toenemen, terwijl de armen twee keer verliezen naarmate de kosten van levensonderhoud stijgen.
Je hoeft geen socialist te zijn om te woeden tegen een economische machine die het leven van de armsten in de samenleving moeilijker maakt en roekeloos bedrijfsgedrag beloont. Wat echter zelden wordt begrepen, is dat dit geen bug is van ons zogenaamd kapitalistische economische systeem - het is een kenmerk.
Gerelateerd: Hoe kunnen derdewereldlanden de inflatie tegengaan met Bitcoin?
Vriendjeskapitalisme en 'zacht socialisme'
Het is gebruikelijk om 'kapitalisme' de schuld te geven van de economische en maatschappelijke problemen waarmee de wereld tegenwoordig wordt geconfronteerd. Als Marx nu nog zou leven, zou hij veel liefde voor ons financiële systeem vinden - inclusief concepten die rechtstreeks uit het Communistisch Manifest komen. Zo pleit Marx' vijfde communisme-principe voor de "centralisatie van krediet in handen van de staat, door middel van een nationale bank met staatskapitaal en een exclusief monopolie". Klinkt bekend?
De waarheid is dat we in veel opzichten feitelijk in een "zachte socialistische" utopie leven, waar regelgeving, subsidies en andere staatsinterventies zijn gericht op het beschermen van bedrijfsreuzen en degenen wiens rijkdom in activa zit in plaats van op spaarrekeningen. Het is moeilijk in te zien hoe een verdere slingering naar links de structurele tekortkomingen zal oplossen van een economisch systeem dat het drukken van geld nu al ziet als de oplossing voor elk probleem. Maar nogmaals, afgezien van een echte bloed-en-donder-revolutie, is het moeilijk in te zien wat we kunnen doen tegen zulke machtige gevestigde belangen en hun politieke achterban. Om een favoriete zin van Vladimir Lenin te gebruiken: Wat moet er gebeuren?
Gerelateerd: Hoe een crypto-revolutie het Romeinse rijk had kunnen redden
Of je nu links of rechts bent, het antwoord is om te voorkomen dat je de rijken bevecht op hun eigen voorwaarden. Er is maar één manier voor de armsten in de samenleving om de macht uit handen van de 1% te grijpen, en dat is door hun vermogen om fiat-valuta te manipuleren te verwijderen.
Een bloedeloze revolutie
Kan Bitcoin (BTC) de millennia-lange hegemonie van de vermogensbezitters echt uitdagen (en zonder bloed te vergieten)? Je zou kunnen zeggen dat ik een dromer ben, maar ik ben niet de enige. Vraag het maar aan Salvadoranen.
Vóór Bitcoin moesten Salvadoranen die overmakingen uit het buitenland ontvingen een aanzienlijke vergoeding betalen aan geldtransferbedrijven zoals Western Union of MoneyGram - contant geld dat veel beter aan voedsel of medicijnen zou kunnen worden besteed. Nu Bitcoin is aangenomen als wettig betaalmiddel, verliezen deze bedrijven naar schatting $ 400 miljoen per jaar. Dat is geld dat rechtstreeks in de zakken van de armsten ter wereld terechtkomt.
Dit is hoe de revolutie zal plaatsvinden - niet via geweld maar door keuze. Laat mensen zien hoe het fiat-systeem ze armer maakt, geef ze de mogelijkheid om hun rijkdom te laten groeien in onopblaasbare Bitcoin, en ze zullen met hun voeten stemmen. In plaats van te worden omvergeworpen in een bliksemsnelle staatsgreep, zal fiatgeld gewoon in belang afnemen naarmate meer mensen Bitcoin gebruiken om zichzelf te inenten tegen inflatie. Dit zal in een stroomversnelling komen naarmate het 'uitgeperste midden' harder wordt getroffen, en de geschiedenis biedt talloze bewijzen dat revoluties pas plaatsvinden als de middenklasse en politieke gematigden de radicale ideeën van de revolutie omarmen.
Gerelateerd: Blockchain is net zo revolutionair als elektriciteit: grote ideeën met Jason Potts
Diezelfde geur van rebellie hangt vandaag in de lucht. Mensen verloren lang geleden het vertrouwen in hun politici, maar nu beginnen ze lang gevestigde economische en monetaire verhalen in twijfel te trekken. Wat zo aantrekkelijk is aan Bitcoin, is dat het zijn eigen evangelie niet hoeft te prediken of de andere kant hoeft aan te vallen: hoe meer mensen over Bitcoin leren, hoe meer ze begrijpen hoe ze onder het huidige systeem worden bedrogen.
De critici van Bitcoin beweren graag dat het te complex is voor massale acceptatie. Maar wat is moeilijker te begrijpen, een digitale valuta met een harde dop van 21 miljoen munten of de verbijsterende handigheid van centrale banken en ministers van Financiën om inflatiebeleid te verhullen dat de rijken beloont en de armen pijn doet?
Terwijl revolutionair Frankrijk de guillotine had en Sovjet-Rusland de goelag, hoeven we geen terreur te gebruiken om de tirannie van ondeugdelijk geld te bestrijden. Onze is een echte fluwelen revolutie: ons enige wapen is een alternatieve valuta die niet kan worden opgeblazen, gecensureerd of anderszins gemanipuleerd, en de enige "slachtoffers" zijn degenen die een moord plegen op een systeem dat alle anderen pijn doet.
Dit artikel bevat geen beleggingsadviezen of aanbevelingen. Elke investerings- en handelsbeweging brengt risico's met zich mee, en lezers moeten hun eigen onderzoek doen bij het nemen van een beslissing.
De meningen, gedachten en meningen die hier worden geuit, zijn alleen van de auteur en weerspiegelen of vertegenwoordigen niet noodzakelijk de meningen en meningen van Cointelegraph.
Nik Oraevskiy is mede-oprichter van Bitcoin Reserve. Nik zit sinds 2012 in Bitcoin en heeft gewerkt met startups voor wallets en exchanges in Noord-Amerika, om hun strategische visies te ontwikkelen en te leiden. Hij was ook betrokken bij internationale financiën en fondsbeheer in Liechtenstein voordat hij het makelaarspad begon met Bitcoin Reserve, met als doel slimme Bitcoin-aankopen naar heel Europa te brengen.
Hoe anders zou het zijn als ze slechts 10 jaar geleden waren teruggekeerd toen de Occupy-beweging in volle gang was, met tentensteden die opkwamen uit protest tegen vriendjeskapitalisme, hebzucht van bedrijven en een roekeloze, uit de hand gelopen financiële sector. Een decennium later blijven dezelfde problemen bestaan, maar ze zijn een nauwelijks waarneembaar achtergrondgezoem geworden te midden van de kolkende, woedende cultuuroorlogen.
De 1% slaapt tegenwoordig misschien gemakkelijker, maar elke zelfgenoegzaamheid die ze voelen is diep misplaatst. De woede ging nooit echt weg, en naarmate de ongelijkheid nog meer uitgesproken is geworden, is de onvrede van het kapitalisme niet langer beperkt tot links. Cruciaal is dat deze proto-revolutionairen nu toegang hebben tot het krachtigste economische wapen dat gewone burgers ooit hebben gehad.
Gerelateerd: De wereld heeft geen banken, beleidsmakers of NGO's nodig - het heeft DeFi nodig
Welzijn voor de rijken
Waarom broeit de revolutie? Omdat mensen niet dom zijn. Ze zien dat regeringen biljoenen dollars uitgeven om de too-big-to-fail overeind te houden, terwijl de armen blijven worstelen van salaris naar salaris. Wat de meesten zich echter niet realiseren, is dat regeringen weten dat welvaart voor de rijken de armen het hardst treft. Sterker nog, ze weten het al bijna 300 jaar.
Het Cantillon-effect, voor het eerst beschreven in het begin van de 18e eeuw, beschrijft hoe het drukken van geld de rijken rijker en de armen armer maakt. Wanneer aanzienlijke hoeveelheden nieuw geld in een economie worden gepompt, mogen de eerste ontvangers het geld uitgeven voordat de prijzen zijn gestegen. Als ze voorzichtig zijn - zoals de rijken meestal zijn - zullen ze investeren in activa zoals onroerend goed, edele metalen, kunst of goede wijn.
Tegen de tijd dat dit geld "doorsijpelt" naar de armen (als dat ooit het geval is), wordt het enorm gedevalueerd door de inflatoire effecten van het drukken ervan. Naarmate de prijzen stijgen, verdubbelen de rijken hun winst naarmate ze de waarde van hun activa zien toenemen, terwijl de armen twee keer verliezen naarmate de kosten van levensonderhoud stijgen.
Je hoeft geen socialist te zijn om te woeden tegen een economische machine die het leven van de armsten in de samenleving moeilijker maakt en roekeloos bedrijfsgedrag beloont. Wat echter zelden wordt begrepen, is dat dit geen bug is van ons zogenaamd kapitalistische economische systeem - het is een kenmerk.
Gerelateerd: Hoe kunnen derdewereldlanden de inflatie tegengaan met Bitcoin?
Vriendjeskapitalisme en 'zacht socialisme'
Het is gebruikelijk om 'kapitalisme' de schuld te geven van de economische en maatschappelijke problemen waarmee de wereld tegenwoordig wordt geconfronteerd. Als Marx nu nog zou leven, zou hij veel liefde voor ons financiële systeem vinden - inclusief concepten die rechtstreeks uit het Communistisch Manifest komen. Zo pleit Marx' vijfde communisme-principe voor de "centralisatie van krediet in handen van de staat, door middel van een nationale bank met staatskapitaal en een exclusief monopolie". Klinkt bekend?
De waarheid is dat we in veel opzichten feitelijk in een "zachte socialistische" utopie leven, waar regelgeving, subsidies en andere staatsinterventies zijn gericht op het beschermen van bedrijfsreuzen en degenen wiens rijkdom in activa zit in plaats van op spaarrekeningen. Het is moeilijk in te zien hoe een verdere slingering naar links de structurele tekortkomingen zal oplossen van een economisch systeem dat het drukken van geld nu al ziet als de oplossing voor elk probleem. Maar nogmaals, afgezien van een echte bloed-en-donder-revolutie, is het moeilijk in te zien wat we kunnen doen tegen zulke machtige gevestigde belangen en hun politieke achterban. Om een favoriete zin van Vladimir Lenin te gebruiken: Wat moet er gebeuren?
Gerelateerd: Hoe een crypto-revolutie het Romeinse rijk had kunnen redden
Of je nu links of rechts bent, het antwoord is om te voorkomen dat je de rijken bevecht op hun eigen voorwaarden. Er is maar één manier voor de armsten in de samenleving om de macht uit handen van de 1% te grijpen, en dat is door hun vermogen om fiat-valuta te manipuleren te verwijderen.
Een bloedeloze revolutie
Kan Bitcoin (BTC) de millennia-lange hegemonie van de vermogensbezitters echt uitdagen (en zonder bloed te vergieten)? Je zou kunnen zeggen dat ik een dromer ben, maar ik ben niet de enige. Vraag het maar aan Salvadoranen.
Vóór Bitcoin moesten Salvadoranen die overmakingen uit het buitenland ontvingen een aanzienlijke vergoeding betalen aan geldtransferbedrijven zoals Western Union of MoneyGram - contant geld dat veel beter aan voedsel of medicijnen zou kunnen worden besteed. Nu Bitcoin is aangenomen als wettig betaalmiddel, verliezen deze bedrijven naar schatting $ 400 miljoen per jaar. Dat is geld dat rechtstreeks in de zakken van de armsten ter wereld terechtkomt.
Dit is hoe de revolutie zal plaatsvinden - niet via geweld maar door keuze. Laat mensen zien hoe het fiat-systeem ze armer maakt, geef ze de mogelijkheid om hun rijkdom te laten groeien in onopblaasbare Bitcoin, en ze zullen met hun voeten stemmen. In plaats van te worden omvergeworpen in een bliksemsnelle staatsgreep, zal fiatgeld gewoon in belang afnemen naarmate meer mensen Bitcoin gebruiken om zichzelf te inenten tegen inflatie. Dit zal in een stroomversnelling komen naarmate het 'uitgeperste midden' harder wordt getroffen, en de geschiedenis biedt talloze bewijzen dat revoluties pas plaatsvinden als de middenklasse en politieke gematigden de radicale ideeën van de revolutie omarmen.
Gerelateerd: Blockchain is net zo revolutionair als elektriciteit: grote ideeën met Jason Potts
Diezelfde geur van rebellie hangt vandaag in de lucht. Mensen verloren lang geleden het vertrouwen in hun politici, maar nu beginnen ze lang gevestigde economische en monetaire verhalen in twijfel te trekken. Wat zo aantrekkelijk is aan Bitcoin, is dat het zijn eigen evangelie niet hoeft te prediken of de andere kant hoeft aan te vallen: hoe meer mensen over Bitcoin leren, hoe meer ze begrijpen hoe ze onder het huidige systeem worden bedrogen.
De critici van Bitcoin beweren graag dat het te complex is voor massale acceptatie. Maar wat is moeilijker te begrijpen, een digitale valuta met een harde dop van 21 miljoen munten of de verbijsterende handigheid van centrale banken en ministers van Financiën om inflatiebeleid te verhullen dat de rijken beloont en de armen pijn doet?
Terwijl revolutionair Frankrijk de guillotine had en Sovjet-Rusland de goelag, hoeven we geen terreur te gebruiken om de tirannie van ondeugdelijk geld te bestrijden. Onze is een echte fluwelen revolutie: ons enige wapen is een alternatieve valuta die niet kan worden opgeblazen, gecensureerd of anderszins gemanipuleerd, en de enige "slachtoffers" zijn degenen die een moord plegen op een systeem dat alle anderen pijn doet.
Dit artikel bevat geen beleggingsadviezen of aanbevelingen. Elke investerings- en handelsbeweging brengt risico's met zich mee, en lezers moeten hun eigen onderzoek doen bij het nemen van een beslissing.
De meningen, gedachten en meningen die hier worden geuit, zijn alleen van de auteur en weerspiegelen of vertegenwoordigen niet noodzakelijk de meningen en meningen van Cointelegraph.
Nik Oraevskiy is mede-oprichter van Bitcoin Reserve. Nik zit sinds 2012 in Bitcoin en heeft gewerkt met startups voor wallets en exchanges in Noord-Amerika, om hun strategische visies te ontwikkelen en te leiden. Hij was ook betrokken bij internationale financiën en fondsbeheer in Liechtenstein voordat hij het makelaarspad begon met Bitcoin Reserve, met als doel slimme Bitcoin-aankopen naar heel Europa te brengen.